به قلم: مریم بدیعی
/
سالهای طولانی هست که زنان ایرانی برای تحقق خلاقیت و شخصیتشان بطورشجاعانه راه مبارزه بدون خشونت را
برگزیده اند. با رنگ وموسیقی وشعروهم صدایی , فریاد های خاموش را به تصویر می کشند و امید به آینده دارند و
می دانند که “رفتن رسیدن ” است و سیاهی باطل است و روشنی در راه است.